Rits drama
Collective work, concept:
Katharina Merschel
Performers:
José de Jong,Katharina Merschel,
Teresa Noronha Feio, Gorges Ocloo.
Interactive dance-theatre-performance about falling, – and the biggest fall: death. Who´s deciding, when and how we die? A preparation and try-out for the last chapter. Until the game is over.
20:00 – maandag 16 mei – grote zaal
_______________________________________________________________
“I want to be on a top of a mountain. It´s warm, but with snow and a lot of wind. I´d like to be alone. For ten minutes. Then we are together. We are talking and laughing. And then a free fall. Crash. I can fall off a rock, it´s no problem.”
“Home is: The garden. The summer, Indian summer, the light is this six-o-clock-light. Me in the grass. I take a lot of space. I am allowed to take space. I can smell the roses and the daises. And no parents. He´s watching me. Maybe it´s an hallucination, I don´t care. I just feel, he´s there. And than, the grass breaks through my skin. I’m covered with grass. I think, I can do it in half an hour or hour.”
“I think, I would kiss everybody, walking around in the city. There are always people. I am walking in a little bubble. Finally I get to the edge of a cliff. Alone – that´s exciting. I swing forth and back. Forth and back Than I fly – towards the sea. A very soft fall. My skin, everything starts to disappear. At last also my spine disappears. In fact, I would like to be burned. A coffin – that´s a jail.”
“Her name was free-fall.”
Vier studenten van het RITS dagen ons uit de dood onder ogen te zien. Een collage van indrukken en beelden leiden de toeschouwer rond in de wereld achter het gordijn. De afsluitende dans doet je naar adem happen: als dit sterven is, ontvang ik magere Hein met open armen.
De voorstelling begint knus, met rode pluchen kussens en verhalen over de mooiste plaatsen De makers spelen met simultaniteit, muziek, tijd en beweging. En dan worden we uit onze warme cocon gerukt. Van veilig middelpunt naar de rand, de wereld van de zelfhulpcursussen tegemoet. Voor onze verbaasde neus ontvouwd zich een 6-stappen plan voor sterven, videobeelden inclusief. In een volgend stadium krijgt ‘Galgje’ plots een wrange bijklank. En dan wordt er gedanst, zo intens dat het pijnlijk wordt, tot het doek valt.
De voorstelling blijft o.m. door de betrokkenheid als toeschouwer steeds boeien. Geslaagd!
K.B.
_______________________________________________________________
MAYDAY MAYDAY 2012 